လူတုိင္းသိသင့္တဲ့ ဥပနိႆယ

ဓမၼေဘရီအရွင္ဝီရိယ(ေတာင္စြန္း)

သံယုတၲနိကာယ္ ကလ်ာဏမိတၲ သုတ္မွာ အရွင္အာနႏၵာက“ ၾကီးပြားခ်မ္းသာဖို႔၊ အသိပညာ အတတ္ပညာရဖို႔၊ တရားထူး တရားျမတ္ ရရွိဖို႔တို႔မွာ မိတ္ေကာင္း ေဆြေကာင္း မ်ားဟာ ထက္ဝက္ (ငါးဆယ္ ရာခိုင္ႏႈန္း)ေလာက္  အေရးပါတယ္” လို႔ထင္မိ ပါေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထား တဲ့အခါ ျမတ္စြာ ဘုရားရွင္က “ အာနႏၵာ ဒီလို မေျပာနဲ႔၊ အာနႏၵာ ဒီလိုမေျပာနဲ႔”လို႔  ႏွစ္ခြန္းဆင့္ တားျမစ္ ၿပီးေတာ့မွ “အာနႏၵာ .. ငါဘုရား တည္းဟူေသာ ကလ်ာဏမိတၱ ကိုမရခဲ့ရင္ ပါရမီေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ ရင့္သန္ ျပည့္စံုပါေစ သာဝကေတြ အို နာ ေသ လြတ္ရာ နိဗၺာန္ကို မေရာက္ႏိုင္ဘူး၊

အခု ငါဘုရားဆိုတဲ့ကလ်ာဏမိတၲကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး မဂ္ဖိုလ္ နိဗၺာန္ကိုရၿပီး အိုနာေသေဘးလြတ္သူေတြ လြတ္ၾက၊ ကုသိုလ္တရားေတြ တိုးပြား သူတိုးပြားၾက ျဖစ္တယ္မဟုတ္လား၊ ဒါေၾကာင့္ ကလ်ာဏမိတၲ(ပုဂၢိဳလ္ဥပနိႆယ)ဟာ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာရဖို႔အတြက္ ရာႏႈန္းျပည့္အေရးပါတယ္”လို႔ မိန္႔ၾကားေတာ္မူပါတယ္။

ဒီေလာက္ဆိုရင္ ပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ ဥပနိႆယသတၲိကို ခန္႔မွန္းသိေလာက္ပါၿပီ။ အစားအစာေဘာဇဥ္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ကေတာ့ “တရားရွာ ကိုယ္မွာေတြ႕” ဆိုတဲ့ ျမန္မာစကားပံုကို ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္ အျပန္အလွန္ ႏွလံုးသြင္းၾကည့္လိုက္ရင္ပဲ ဘယ္ေလာက္ထိ ဥပနိႆယသတၲိႀကီးမားတယ္ဆိုတာ သေဘာေပါက္လို႔ရပါတယ္။

တရားရွာစရာ၊ တရားေတြ႕စရာဆိုတာ ခႏၶာကိုယ္တည္ရွိေနမွျဖစ္ႏိုင္တာပါ၊ ခႏၶာကိုယ္ဆိုတာကလည္း “သေဗၺသတၲာ အာဟာရဌိတိကာ” ဆိုတဲ့အတိုင္း အစာအာဟာရရွိမွ ရပ္တည္ေနႏိုင္တာပါ၊ ဒါကို အျပန္အလွန္စဥ္းစားလိုက္ရင္ အာဟာရေဘာဇဥ္ရဲ႕အေရးပါမႈကို သေဘာေပါက္ေလာက္ ္ပါၿပီ။

ရာသီဥတုရဲ႕ ဥပနိႆယျဖစ္မႈကလဲ သိပ္ၿပီးေထြေထြထူးထူး ေျပာစရာမလိုေတာ့ပါဘူး ဥတုမမွ်တမႈကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး အလုပ္အကိုင္ ပ်က္ၾကရ တာ၊ အနာေရာဂါထူေျပာရတာစတဲ့ ကာယိကဒုကၡေပါင္းစံု ႀကံဳရသလို၊ ရာသီဥတု သာယာမွ်တမႈေၾကာင့္ ရႊင္လန္းတက္ျြကတဲ့ ကာယိကသုခနဲ႔ျပည့္စံုၿပီး ေယာနိေသာမနသီကာရ“စိတ္ထားေကာင္း”ရွိသူတို႔က ေလာကေကာင္းမႈ၊ ဓမၼေကာင္းမႈေတြမ်ိဳးစံုေအာင္ ျပဳလုပ္ၾကသလိ အေယာနိေသာ မနသီကာရ“ စိတ္ထားဆိုး”ရွိသူမ်ားအေနနဲ႔လဲ မေကာင္းမႈမ်ိဳးစံုကို ပိုၿပီး ထိထိေရာက္ေရာက္ႀကီးျပဳႏိုင္ၾကတာဟာ အလြန္သိသာထင္ရွားပါတယ္။

“ေသနာသန”ဆိုတဲ့ ေနထိုင္ရာအရပ္ေဒသ ေက်ာင္းကန္အရိပ္ေနရာမ်ားဟာလဲ ကုသိုလ္အကုသိုလ္ျဖစ္ေရးအတြက္ အားႀကီးတဲ့ အေၾကာင္း တရား ဥပနိႆယသတၲိရွိပါတယ္၊ မဂၤလာတရားေတာ္မွာလာတဲ့ “ပတိ႐ူပ ေဒသဝါသ= ကုသိုလ္၊ပညာ၊ ဥစၥာရဖို႔၊ သင့္ရာေဒသအၿမဲေန” ဆိုတဲ့မဂၤလာ ဟာ ဒီေသနာသနဥပနိႆယသေဘာကိုေျပာတာပါ။

ရွင္ရဟန္းတို႔ရဲ႕ ရပ္တည္ႏိုင္မႈအတြက္ အေျခခံအမွီေလးပါးျဖစ္တဲ့ “ဆြမ္း၊ သကၤန္း၊ ေက်ာင္း၊ ေဆး  ပစၥည္းေလးပါးထဲက“ေက်ာင္း”ဆိုတာရယ္၊ လူတို႔အတြက္အေျခခံ“အေရး”ေလးမ်ိဳးျဖစ္တဲ့ “စားေရး၊ ဝတ္ေရး၊ ေနေရး၊ က်န္းမာေရး”ထဲက “ေနေရး”ဆိုတာရယ္တို႔ဟာလဲ ေသနာသန ဥပနိႆယရဲ႕ အေရးပါမႈကို ေဖာ္ျပေနတာပါပဲ။

ေကာင္းမႈ ေကာင္းက်ိဳးတို႔အတြက္ ေနရာရဲ႕အေရးပါမႈနဲ႔ ေက်းဇူးတရားကို အေလးအနက္ထားရာမွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕သတၲဌာန စံေနေတာ္ မူပံုကို အာ႐ံုျပဳၾကည့္ရင္ အလြန္အတုယူအားက်စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ထင္ရွားပါတယ္။   

ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကဆုန္လျပည့္ေန႔မွာ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူၿပီးေနာက္ ကဆုန္လျပည့္ေက်ာ္ (၁)ရက္ေန႔မွာ ဥဒါန္း က်ဴးရင့္ေတာ္မူၿပီး ဘုရားအျဖစ္ ေရာက္ခဲ့တဲ့ အပရာဇိတပလႅင္ေတာ္မွာပဲ ထက္ဝယ္ဖြဲ႕ေခြထိုင္ေနေတာ္မူကာ ...

“ငါသည္ ဒီအပရာဇိတပလႅင္ကိုရရွိဖို႔ရန္ ပါရမီဆယ္ပါးတို႔ကိုေျမာက္မ်ားစြာ သူမတူျဖည့္က်င့္ဆည္းပူးရင္း ေလးအသေခ်ၤ ကမၻာတစ္သိန္း ကာလ ၾကာေအာင္ က်င္လည္ခဲ့ရၿပီ။ ဒီအပရာဇိတပလႅင္ကိုရဖို႔အတြက္ ဦးေခါင္း၊ မ်က္လံုး၊ ႏွလံုးသားတို႔ကို ထုတ္လွဴခဲ့ရေပါင္းလဲမ်ားလွၿပီ။ ဇနီးမယားသမီးသား တို႔ကို လွဴခဲ့ရေပါင္းလဲမ်ားလွၿပီ၊ ဒီပလႅင္ဟာ ငါဘုရားရွင္ရဲ႕ မာရ္ငါးပါးကိုတစမျြကင္း ပယ္ရွင္းေအာင္ျမင္တဲ့ ေနရာပလႅင္လဲျဖစ္ေပတယ္။ ဒီအပရာဇိတပလႅင္မွာ ထိုင္ေနၿပီး ငါ့ရဲ႕ဘုရားျဖစ္ရန္ ႀကံစည္ေတာင့္တ လိုလားအပ္သမွ်တို႔ျပည့္စံုခဲ့ၿပီး။ ဒီေလာက္ေက်းဇူးအထူးမ်ားလွတဲ့ ပလႅင္ေတာ ္ေပၚက ငါမထေသး ..”လို႔ ႀကံေအာက္ေမ့ၿပီး ကုေဋအသိန္းမကမ်ားျပားလွတဲ့ အရဟတၲဖိုလ္ စတုတၳဈာန္သမာပတ္ကိုဝင္စားရင္း ပလႅင္ေတာ္ေပၚမွာ ခုႏွစ္ရက္ၾကာ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူပါတယ္။

အဲဒီေနာက္ ခုႏွစ္ရက္တိတိလဲ “ဒီအပရာဇိတပလႅင္ေတာ္မွာ သဗၺညဳတေရႊဥာဏ္ေတာ္ႀကီးကို ရအပ္ခဲ့ေလၿပီတကား”လို႔ စဥ္းစားဆင္ျခင္ ႏွလံုးသြင္း ရင္း အပရာဇိတပလႅင္ေတာ္နဲ႔ မဟာေဗာဓိပင္ကို မမွိတ္ေသာမ်က္လံုး “အနိမိသ”နဲ႔ ၾကည့္႐ႈေတာ္ မူေနပါတယ္၊ ဒါဟာ ေနရာရဲ႕ပကတူပနိႆယ ေက်းဇူးကို ဘုရားရွင္တို႔ အေလးဂ႐ုျပဳေတာ္မူခဲ့တဲ့ သာဓကေတြပါ။

ပဥႇာဝါရ ပ႒ာန္းပါဠိေတာ္မွာ “ဥပေသဝိတ ပကတ” တရားမ်ားအျဖစ္နဲ႔ “သုခံ၊ ဒုကၡံ၊ ပုဂၢေလာ၊ ေဘာဇနံ၊  ဥတု၊ ေသနာသနံ” ဆိုၿပီး ေျခာက္ခု ေလာက္ကိုသာ ဥပလကၡဏ“နမူနာ”အျဖစ္နဲ႔ ထုတ္ျပခဲ့ေပမယ့္ မိမိအတြက္ ေကာင္းမႈ၊ မေကာင္းမႈတစ္ခုခုျဖစ္ ေစဖို႔ တြန္းအားအေနနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္၊ ဆြဲအားအေနနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ လူဖ်င္းလူညံ့မ်ားအတြက္ ဆင္ျခင္အေနနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ အေထာက္အကူျပဳ ေပးႏိုင္တဲ့အရာတိုင္း ျဖစ္ရပ္ကိစၥတိုင္းဟာ “ ဥပေသဝိတ ပကတ ” တရားခ်ည္းျဖစ္ပါတယ္။

(၁) အမႈကိစၥျပဳခါနီး (၂) အမႈကိစၥျပဳလုပ္ၿပီးစ (၃) ခရီးသြားခါနီး (၄) ခရီးကျပန္ေရာက္စ (၅) ဆြမ္းေဘာဇဥ္ျပည့္ဝ ေအာင္မရမႈ (၆) ဆြမ္းေဘာဇဥ္ဝလင္ျပည့္အင့္မႈ (၇) ေရာဂါအနည္းငယ္ရရွိမႈ (၈) ေရာဂါေပ်ာက္ကင္းစ“နာလန္ထ”ဆိုတဲ့အေၾကာင္းရွစ္ပါးတို႔ဟာ ပ်င္းရိသူအတြက္ အလုပ္မလုပ္ဖို႔ “ဆင္ျခင္” မ်ားျဖစ္သလို ႀကိဳးစားအားထုတ္လိုသူအတြက္ “တြန္းအား” မ်ားျဖစ္တဲ့အတြက္ “ဥပေသဝိတ ပကတ”မ်ားျဖစ္ပါတယ္၊ အလုပ္ပ်က္ဖို႔çျဖစ္ဖို႔အတြက္ အားႀကီးတဲ့အေၾကာင္းတရားမ်ားပဲ ျဖစ္လို႔ပါ။

ဒီေလာက္ဆိုရင္ ပကတူပနိႆယပစၥည္းကို သေဘာေပါက္ေလာက္ၿပီျဖစ္သလို ဘယ္ေလာက္ထိ အရာက်ယ္ဝန္းတယ္ ဆိုတာလဲ ခန္႔မွန္းလို႔ ရေလာက္ပါၿပီ။

အထူးေျပာလိုတာကေတာ့ “ဥပေသဝိတ ပကတ” တရားမ်ားထဲက ပုဂၢိဳလ္၊ ေဘာဇဥ္၊ ဥတု၊ ေနရာဆိုတဲ့ တရားမ်ားဟာမိမိအေပၚေက်းဇူး ၾကီးမား သလို သံုးေဆာင္မွီဝဲဆည္းကပ္သူမ်ားကလဲ ေက်းဇူးကိုသိၿပီး ေက်းဇူးဆပ္ၾကဖို႔နဲ႔ ေက်းဇူးမကန္းမိၾကဖို႔ပါပဲ။

ဒီတရားေတြထဲမွာ “ပုဂၢိဳလ္”ျဖစ္တဲ့ မိဘဘိုးဘြားတို႔၊ ဆရာသမား မိတ္ေဆြသဂၤဟမ်ားတို႔နဲ႔ ရတနာသံုးပါးတို႔ ေပၚမွာေတာ့ ေက်းဇူးသိၿပီး ေက်းဇူး ဆပ္ခဲ့ရင္ ရႏိုင္တဲ့ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာေတြေရာ သာဓကေတြအမ်ားႀကီးရွိသလို ေက်းဇူးေပးဆပ္ရမယ့္ တာဝန္မ်ားနဲ႔ပတ္သက္လို႔လဲ သဂၤါေလာဝါဒ သုတ္စသည္တို႔မွာ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ေဟာၾကားထားခဲ့လို႔ သိသူမ်ားၾကပါတယ္။

“ေဘာဇဥ္”နဲ႔ ပတ္သက္လို႔လဲ ရွင္ရဟန္းတို႔မွာေတာ့ ဘုဥ္းေပးသံုးေဆာင္ခါနီးတိုင္း “ဤသည့္စားဖြယ္၊ အမယ္မယ္ကို၊ ျမဴးရယ္မာန္ၾကြ ၊ လွပေရဆင္း၊ ျပည့္ၿဖိဳးျခင္းငွာ၊ မသံုးပါဘူး”ဆိုၿပီး ေဘာဇဥ္အေပၚ သစၥာမေဖာက္ဘူးဆိုတာကိုလဲ ဆင္ျခင္ၿပီး ကတိျပဳရတယ္။

ၿပီးေတာ့ “ေလးျဖာဓာတ္ေဆာင္၊ ဤကိုယ္ေကာင္သည္၊ ရွည္ေအာင္တည္လွ်က္၊ အသက္မွ်တမ္း၊ မေမာပန္းျငား”ဆိုၿပီး ေဘာဇဥ္ရဲ႕ က်းဇူး တရား ကိုလဲ ေအာက္ေမ့ဆင္ျခင္ရတယ္။

ၿပီးေတာ့မွ “ဘုရားသာသနာ၊ က်င့္ႏွစ္ျဖာကို၊ က်င့္ပါႏိုင္ေစ၊ ေဝဒနာေဟာင္းသစ္၊ မျဖစ္ေစရ၊ ယာပိုထ္မွ်လစ္၊ ခပ္သိမ္းျပစ္ကို၊ မျဖစ္ေလေအာင္၊ ခ်မ္းေျမ့ေအာင္ဟု၊ သံုးေဆာင္မွီဝဲပါသတည္း”ဆိုၿပီး ေဘာဇဥ္ရဲ႕ေက်းဇူးကို ဘယ္လိုေပးဆပ္မယ္ ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို သစၥာျပဳဆင္ျခင္ ္စားသံုးၾကရ ပါတယ္။ လူလဲလူအေလွ်ာက္ အလားတူေက်းဇူးသိ သစၥာေစာင့္ၾကရမွာပါ။

“ေသနာသန”လို႔ေခၚတဲ့ “ေနရာ” နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ရွင္ရဟန္းတို႔မွာလဲ ေနရာရဲ႕ေက်းဇူးကိုဆင္ျခင္ၿပီး ေနရာမွာေနထိုင္ သံုးစြဲျခင္းနဲ႔ တန္ေအာင္ က်င့္ႀကံေပးဆပ္ရမယ့္ တာဝန္ေတြဘုရားရွင္က ညႊန္ၾကားပညတ္ခဲ့သလို လိုက္လဲလိုက္နာၾကရပါတယ္။

လူတိုင္းအတြက္လဲပဲ ေနရာကိုေက်းဇူးသိၿပီး ေက်းဇူးဆပ္ေရးနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဆရာေဇာ္ဂ်ီရဲ႕ “ သင္ဖြားရာေျမ၊ သင္တို႔ ေျမသည္၊ အေျခတိုးျမင့္၊ က်န္ေကာင္းသင့္၏၊ သင္၏မ်ိဳးသား၊ စာစကားလည္း၊ ႀကီးပြားတက္ျမင့္၊ က်န္ေကာင္းသင့္၏၊

သင္ဦးခ်၍၊ အမွ်ေဝရာ၊ ေစတီသာႏွင့္၊ သစၥာအေရာင္၊ ဥာဏ္တန္ေဆာင္လည္း၊ ေျပာလွ်က္ဝင္းလွ်က္ က်န္ေစသတည္း”ဆိုတဲ့ ကဗ်ာဟာ ေနရာကိုေက်းဇူးဆပ္ဖို႔အတြက္ အေလးအနက္လမ္းညႊန္တိုက္တြန္းထားတာပါ။

ျမန္မာစကားပံုေတြထဲက “အရိပ္ေနေန အခက္ခ်ိဳးခ်ိဳး မလုပ္ပါနဲ႔”တို႔၊ “သားေရေပၚအိပ္ သားေရနားစား မလုပ္ရ”တို႔ ဆိုတဲ့ သတိေပးတားျမစ္ခ်က္မ်ားဟာ ေနရာကိုေက်းဇူးမကန္းၾကဖို႔ သတိေပးေနတာပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒီ “ဥပေသဝိတ ပကတ” တရားေတြထဲမွာ ေလာကစည္း၊ ဓမၼစည္းမ်ားအရ ေက်းဇူးကန္းသူမွာ အျပစ္တစ္စံုတစ္ရာ ရွိတယ္လို႔ မထင္ရေပမယ့္၊ သဘာဝစည္းအရ ေက်းဇူးကန္းရင္ ေက်းအစြပ္ဆံုးလို႔ ဆိုရေလာက္ေအာင္ လက္ငင္းလက္ေတြ႕ ဒုကၡေပးတတ္တဲ့တရားကေတာ့ “ဥတု”လို႔ေခၚတဲ့ ရာသီဥတု အေပၚေက်းဇူးကန္း သစၥာေဖာက္ၾကျခင္းပါပဲ။

လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ရာသီဥတုအေပၚ ေက်းဇူးသိရမယ္၊ သစၥာေစာင့္သိရမယ္ဆိုတာကို နားေတာင္လည္မည့္ပံုမရ ၾကပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔ကမၻာႀကီးမွာ ေရခဲေတြပံုမွန္ထက္ပိုၿပီး အရည္ေပ်ာ္ၾကလို႔တို႔၊ ပင္လယ္ေရေတြ ပူေႏြးညစ္ႏြမ္းလို႔တို႔ ေၾကာင့္ ေရေနသတၲဝါေတြ ေသေၾကပ်က္စီ းၾကရတာ၊ ေနရာရွား အစာရွားျဖစ္ၾကရတာေတြ၊ မိုးေခါင္ေရရွားဒဏ္ေၾကာင့္ ကုန္းေန သတၲဝါေတြ အစာငတ္ေရငတ္ေဘးနဲ႔ ေတြ႕ႀကံဳခံစား ေနရတာ တို႔ကစၿပီး လွိဳင္းေဘး၊ ေလေဘး၊ မုန္တိုင္းေဘးစတဲ့ သဘာဝေဘးဆိုးႀကီးေတြ၊ ကမၻာႀကီးပူေႏြးၿပီး ကေမာက္ကမ အမ်ိဳးမ်ိဳးေတြ ေတြ႕ႀကံဳခံစား ေနၾကရတာ အားလံုးတို႔ဟာ “ရာသီဥတုကိုသစၥာေဖာက္တဲ့အတြက္ ရာသီဥတုကဒဏ္ခတ္ေနတာ ေက်းဇူးကန္းလို႔ ေက်းစြပ္ၾကတာေတြျဖစ္ပါတယ္။

“ ဥတုရာသီ ေတာကိုမွီ”ဆိုတဲ့ သတိေပးဆိုင္းဘုတ္ႀကီးေတြဟာ ကမၻာနဲ႔အဝွမ္းႏိုင္ငံတိုင္းမွာလိုလို ရွိေနမယ္ထင္ပါတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္ ရာသီဥတုဟာ မွီခိုစရာသစ္ပင္ေတာေတာင္ ျပည့္ျပည့္စံုစံုရွိတဲ့အခါမွာ အိုးနဲ႔အိမ္နဲ႔ အတည္တက် ေနထိုင္ၾကသူေတြ လိုပဲ စည္းနဲ႔ ကမ္းနဲ႔ စနစ္တက်ရွိတတ္ပါတယ္။ မွီခိုစရာ သစ္ပင္ေတာေတာင္မ်ား ျပဳန္းတီးလာတဲ့အခါမွာေတာ့ အိုးေျခမဲ့၊ အိမ္ေျခမဲ့ ကေလကေခ်၊ ကေလကဝ၊ အုတ္ၾကားျမက္ေပါက္၊ ေျခသလံုးအိမ္ပါဆိုတဲ့ စ႐ိုက္မ်ိဳးနဲ႔ ပရမ္းပတာစည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ ထင္တိုင္းႀကဲတတ္ၾကတာပါ။မၾကာေသးလွတဲ့ အခ်ိန္ကအာရွေဒသ မွာ ပရမ္းပတာျဖစ္ေအာင္ ထင္တိုင္းႀကဲၿပီး ေသာင္းက်န္းသြားၾကတဲ့ ဆူနာမီတို႔၊ နာဂစ္တို႔ဆိုတာေတြဟာ သစ္ပင္ေတာေတာင္ အုပ္ထိန္းမႈကင္းမဲ့မႈကို အေျခခံခဲ့ၾကတာ လို႔ ပညာရွင္မ်ားကမွတ္ခ်က္ခ်တာ ၾကာလိုက္ရပါတယ္။

ရာသီဥတုက ေတာကိုမွီသလိုပဲ ေရေျမေတာေတာင္၊ သစ္ပင္ပန္းမန္၊ ေကာက္ပဲသီးႏွံနဲ႔ သက္ရွိအားလံုးတို႔ကလဲ ဥတုရာသီအေပၚ မွီေနရတာ ျဖစ္လို႔ ကိုယ့္ရဲ႕တည္မွီရာကို မၿဖိဳဖ်က္မိၾကဘဲ ေကာင္းမြန္သည္ထက္ေကာင္းမြန္ေအာင္ ကိုယ္စီအသိနဲ႔ ဝိုင္းဝန္းထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေပးျခင္းျဖင့္ ေက်းဇူးရွင္ျဖစ္တဲ့ ရာသီဥတုဥပနိႆယပစၥည္းတရားကိုလည္း သစၥာေစာင့္သိေက်းဇူးေပးဆပ္ဖို႔လိုအပ္ေၾကာင္း စပ္မိတုန္း အႀကံေပး တိုက္တြန္း လိုက္ရတာပါ။

ဒီေလာက္ဆို ဥပနိႆယပစၥည္းနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ေတာ္ေလာက္ပါၿပီ။ သဘာဝ ပကတူပနိႆယတရားတို႔ သစၥာ မဲ့ျခင္း၊  ေက်းဇူးကန္းျခင္းေဘးမွ ကင္းေဝးၾကပါေစ။

လူတို႔သစၥာ ေစာင့္သိၿပီး ေက်းဇူးဆပ္ႏိုင္ၾကပါေစ။